تئاتر فضایی از ۱۹۲۰
واژه ” آسمان نما ” و ” تئاتر فضایی “ تصاویر مختلف زیادی را به ذهن بسیاری از افراد القا می کند. بخش عمده ای از این موضوع به دلیل تنوع وسیعی از تاسیسات است که خودشان را “ آسمان نما ” و “ تئاتر فضایی ” می نامند و تقریبا به همان اندازه به دلیل گستردگی تنوع در نوع عملکرد این دستگاه ها نیز است. ادراکات فردی درباره ماهیت “ آسمان نما ” به زمان اولین رویارویی فرد نیز ارتباط دارد. این امر عمدتا به دلیل تکامل قابل ملاحظه ای است که “ آسمان نماها ” از زمان نخستین نمونه های مدرن که در دهه ۱۹۲۰ اختراع شده است، متحمل شده اند.
آسمان نما چیست ؟
امروزه واژه آسمان نما می تواند به موارد مختلفی اشاره کند. می تواند به معنای یک دستگاه تصویری خاص باشد که برای بازسازی تصاویر درون ستاره ها و سیاره ها طراحی شده است. همچنین می تواند به محوطه اتاق مانندی اشاره کند که شامل چنین دستگاهی است و یا ساختمانی که شامل آن اتاق است. پروژکتورهای آسمان نماهای مدرن به دهه ی ۱۹۲۰ باز می گردند، هنگامی که اولین دستگاه توسط دکتر والتر بائرزفلد طراحی و توسط شرکت کارل زایس برای موزه deutsches در مونیخ ساخته شد. در سال های ۱۹۲۰ آسمان نماها در شهرهای بزرگ جهان ظاهر شدند و در سال های دهه ۱۹۲۰ آسمان نماهای جدید رونق گرفتند. تقریبا همه آن ها از پروژکتورهایی که درآلمان ساخته شده بودند، استفاده می کردند. اکثر برنامه های آسمان نماها کوتاه بودند. بسیاری از تاسیسات کوچکتر به علت وجود پروژکتورهای کم هزینه تری که توسط شرکت آمریکایی spitz ساخته شدند، امکان پذیر شد. بر اساس آمار برنامه های فضایی، نرخ تولید آسمان نماهای جدید در اواخر دهه ۹۱ و اوایل ۲۰۰۰ میلادی اوج گرفتند و این اوج گیری با قوت ادامه یافت. در سال های اخیر طراحی آسمان نماهای جدید با توجه به تغییرات و پیشرفت های ایجاد شده در تکنولوژی آسمان نما مشخص می شود. در حال حاضر اکثر برنامه ها در آسمان نماهای بزرگتر کاملا اتوماتیک، نیازمند تعداد زیادی از پروژکتورهای خاص و ویژگی های مختلف از تجهیزات سمعی و بصری است. فرصت برای طراحی های جدید و ابتکاری هرگز بیشتر از اکنون نبوده است. با توجه به اینکه تکنولوژی های آموزشی تغییر کرده است، بنابراین زمینه برای برنامه های جدید و تخیلی فراهم شده است. اگرچه اکثر آسمان نماها انرژی خود را به طور عمده به نمایش های نجومی اختصاص می دهند، اما اکنون این امکان وجود دارد تا برنامه هایی با هر موضوع از درون اتم تا اهرام مصر را نیز ارائه داد. یکصد سال پیش مرز اکتشاف انسان ها به قطب های زمینمان محدود بود. امروز مرزهای جدید اکتشافات انسانی به مراتب فراتر از زمین، از طریق منظومه شمسی مان، در فضای بین ستاره ای گسترش یافته و به میلیاردها سال نوری دور از کهکشان ها می رسند.
بر خلاف صد سال پیش ما اکنون می توانیم این محیط های دوردست را شبیه سازی کنیم و به مردم اجازه دهیم ببینند واقعا چه چیزی در آنجا وجود دارد. آسمان نماهای مدرن می توانند فضاپیماهای شبیه سازی شده ای باشند که با راهنمایان مطلع مجهز شده اند تا شهروندان عادی نیز بتوانند شگفتی های این جهان را ببینند.
بیشتر بخوانید:
منبع: IPS
مترجم: لیلا رضایی
